Ne kendin mutlusun,
Ne bana huzur veriyorsun.
Ne sevmesini biliyor,
Nede sevilmeyi hak ediyorsun.
Bir garip yaratıksın,
Anlıyamadığım,çözemediğim..
Ne söyliyeyim,ne diyeyim.
Senle geçen (...) yılımı,
Sele verdim..!
Sürüklendim yıllarca.
Kütük misali.
Bir sağa çarptım,
Bir sola..
Acılarım çoğaldı.
Mutsuzluklarım büyüdü.
Sen hala,
Sevgiden bahsediyorsun.
Artık sana verecek,
Ne ömrüm,
Ne sevgim kaldı..
Hani insan sinirlenir,
Bazen kızar,öfkelenir.
Ruh hali isyana bürünür ya.
Sonrada;
Sebep olanlara,
Haklı,yada haksız,
Bir şeyler söylemek ister,
Olumlu yada olumsuz..
Farkediyormusun bilmiyorum..!
O kadar duygusuzlaştırdın ki;
Olmıyan sevgi sözcüklerini bırak,
Nefret duygularımı unuttum..!
Enver ÖZEL
14.11.2009
Saat: 02.27
Kayıt Tarihi : 14.11.2009 22:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yorumsuz

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!