Nefret Değerlidir Şiiri - Serdar Özmilli

Lâzım şeydir nefret!
Sebebi var, illeti var, hikmeti var.
Onu fıtratımıza Fâtır-ı hakîm takar;
Kalplerimizde uyuklar, bazen açığa çıkar.

Lâzım şeydir nefret!
Yeter ki yanlış kullanma, dikkat et.
Hakkı savun, insanı sev, doğayı gözet.
Bunlara savaş açanlardan da nefret et.

Hiç üzülme gerektiğinde duyduğun hiddetten.
Çaresiz bırakılmışken kim vazgeçebilir nefretten?
Allah’ın verdiği her duyguda vardır binbir hikmet.
Elbette lâzım şeydir nefret!

Yalana, hiyanete düşmandır o. Düşmandır zulme de.
Mazlumun, mağdurun âhıdır, duyulur gönüllerde.
İhtiras çekinir ondan, çok korkar zorbalık ve şiddet.
Gerçekten lâzım şeydir nefret!

Yüreksizin tutunduğu dal değil, yanlış anlama.
Çaresizliğin sadâsıdır, haykırır güneşe ve ecrâma.
Haksızlık karşısında Hızır gibi ânîden belirir.
Belki de Cennet kapısını açan bir anahtar oluverir.

Kötülük ve kötüler dururken, nefretten nefret niye!
Kızılır mı hiç ezilmiş mağdura, nefret etti diye!
Sabır güzeldir elbet ama nereye kadar sabret?
Bıçak kemiğe dayanınca ister istemez doğar nefret.

Hortumcudan, çalıp çırpandan, süte su katandan,
Sabrı öğütleyip deveyi hamuduyla yutandan?
Sûreti haktan görünüp münâfıklık yapandan?
Gözünü kan bürümüş Yezid’den, Süfyan’dan...

Nefret etmeyeyim mi Nemrud’dan, Firavun’dan?
Nefret etmeyeyim mi Hitler’den, Saddam’dan?
Kuyum kazılıyorken biteviye önümden arkamdan...
Beni ezip zillete düşürenden nefret etmeyeyim mi!

Elime zincir vurulmuş, elimle düzeltemiyorsam...
Dilimde kilit üstüne kilit, söyleyemiyorsam...
Özgür kalbimi de kendim mühürleyeyim mi?
Ne yani; buğzetmeyeyim, nefret etmeyeyim mi!

Feryâdım sarar semâyı, yıkmak ister bendini.
Gadırdan ve zulümden nefret etmeyeyim mi!
Saymama gerek yok, çünkü herkes bilir kendini.
Söyleyin zâlimler, sizden nefret etmeyeyim mi!

Lâzım şeydir nefret!

Unutulmuşsa merhamet, kaybolmuşsa adalet,
Sığınılacak tek ve son limandır nefret.

Ne diyorsunuz, nefret de etmeyeyim mi!

R.Serdar Özmilli