Nefret Dağları Çoktan Çöktü

maziden kalma gönül yaram ve ben...
el ele iniyoruz, sevda sokağından aşağı
bütün dertlerden sıyrılıp,
hayat bazen insanı, talihinden, şansından
bazen de, tam yüreğinin orta yerinden vurur.
her ne hikmetse, ortalık sakinleşince insan vurulduğunu anlıyor...
gömlek yakasından, bir kaç düğme birden açılır
Amaç...
yaşamak için derin bir nefes almak
oysa, ki
arkan sıra
nefret dağları çoktan çökmüştür, gecenin keşmekeş yüzüne.
Sızlanma...
eğer gözlerin dalıyorsa uzaklara doğru
sabah yataktan tek hamlede kalkıyorsan
korkma gün aydınlıktır sana
bahar çok yakın.