Bosnalı bir annenin korkunç kâbusu
Ve utancı olarak geldim dünyaya.
Gönlünü nefret doldurmuştu annemin.
Hiçbir zaman bağrını açmadı bana.
Kaderimde sahipsizlik ve kimsesizlik vardı.
Yetimhaneye girdiğimde on beş günlüktüm.
Yıllar özlem ve ıstırapla geçip gitti.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta