Nefiste His Şiiri - Murat Öztürk

Allahım gittiğim yolları doğru kıl,
Sen şu garip kuluna ver bir akıl,
Ey garip nesif gel hak olana takıl,
Gelip geçti ömüre uyup durduğun..
Yıllar yılı günaha kilit vurduğun..

Hep kanıyor içim günah yaptıkça,
Doğru hak iken yanlışa saptıkça,
Dünyevi meselelere kafa taktıkça,
Bir ömür yaşamışım içi hep boşmuş..
Yaşamanın anladım, anlamı çokmuş..

Şu nefsime uyup kirlendim, durdum,
Hayatın tokadını yedim kahroldum,
Sonunda doğruya gideni buldum,
Çelik kapıları set yapmış nefis..
İçimde günahtan kaplıdır his..

Dünyevi heveslerin peşinde koştum,
Koştukça nefsimle taşıp ta coştum,
Fani dünyanın hayaliyle sarhoştum,
Geçirdi yıllarını bir köhne yerde..
Doğruya açılan kapı şimdi nerde..

Katran karası gibi içimde hissin,
Beni hasta eden bir acayip kissin,
Çektiğim bu kâbus ne olur bitsin,
Ömür bir hiç için gelip te geçti..
Fani olan şu dünyayı neden seçti..

Allahım, sen affeden ve esirgeyensin,
Allahım, sen layıkı ile elbet bilensin,
Allahım, sen gazabınla bile güzelsin,
Sen bu kulunu affet hep sana küstü..
Şu fani dünya da asılı kaldı büstü..

Allahım, rahmetinle sarıp sarsan,
Allahım, affet seni eğer kırdıysam,
Allahım, merhametinle bana uzansan,
Beni benden eden şu dünyaya küstüm..
Artık yıllarımı hep onunla bölüştüm..

Allah adı ile doldu taştı yollarım,
Dualardan kapanmadı kollarım,
Şimdi ilim yollarını zorlarım,
Bir ömür harcadım neden ve niçin..
Gelin siz şu ömre bir değer biçin..

Murat Öztürk (Sessiz-Sair)
06.08.2007