Ölmeden önce nefsimi, öldürdüm
El çektim, her şeyden biraz soğudum.
Dünyanın sevilecek bir yanı yokmuş
Yok olduğunu, yeni anlayabildim.
Dünya işi bitmeden beni bitirdi,
Hep gidenler aynı sınava girdi.
Başaranlar ölmeden, ölmeyi bildi
Nefsime gem vuramadım, ömür bitti.
Kaptırdım kendimi fani işlere,
Değmezmiş zamanı harcamak boş yere,
Çok geç anladım hüsranda olduğumu,
İbretle bakmadım, ölüp gidenlere.
Bu nasıl gafletmiş, beni helak etti,
Var olan azıcık aklımı da yok etti.
Şaşkına döndüm sermayem yok,
Yol yakın, zaman dar, serde akıl yok.
Allah' a sığındım, günahsız kul yok,
Halimi arz ettim, rahmeti çok.,
Rahman ve Rahim, Allah' tan başka,
Affedecek, kurtaracak yok,
(24 Eylül 2002)
Vehbiye Yersel
Vehbiye YerselKayıt Tarihi : 18.2.2013 19:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vehbiye Yersel](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/02/18/nefisle-cihat.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!