Nefisimle Cebelleşme. Şiiri - Evrim Evre ...

Nefis çocuğumun tutup elinden,
Okullar okutmak hep işim oldu.
Anlamak gerekir bilen halinden,
Divanı coşta olmak hep işim oldu.

Edep erkan öğrenmekse as(ı) lolan,
Işıldar parlar mı gönlü pasl(ı) olan,
Düşkün halinden bilmez libaslı olan,
Hırka post örtünmek hep işim oldu.

Yordu beni, kaçtı,koştum peşinden,
Od verdi özüme, yandı döşümde,
Dır dır edip boza pişirdi ensemde,
Alevlere yanmak hep işim oldu.

Düze indirdim ben O kaçtı dağa,
Burununu soktu sola ve sağa,
Elde bidon,çakmak od verdi bağa,
Yangını söndürmek hep işim oldu.

Nefsi terbiyede kaldım sınıfta,
İlmi ali verdim o oldu softa,
Gönül kalelerim yakıp yıkıpta,
Harabe onarmak hep işim oldu.

Kaçtı kovaladım yordum netice,
Edep kodes'ine tıktım bir gece,
Şimdi okur durur kelamı hece,
Kalemi yazdırmak hep işim oldu.

Uğraştırdı öz canımdan bezdirdi,
Ekvator,Paralel,Meridyen gezdirdi,
Evren sonsuzunu bana çizdirdi,
Gün gece döndürmek hep işim oldu.

Evrim Evrensel nefisle dost oldu,
Badeyi kulakla içip mest oldu,
Ömür aktı gitti cana kast oldu,
Mihmanı göndermek hep işim oldu.