Nefise Şiiri - Nasıf Acar

Bekilli’de,
İnşaat işlerinde
Kamyonla kum taşır,
Taş ocaklarında
Taş kırar,
Kamyonla taş taşırdı.
Bazı zamanlar
Yol yapımı çalışmalarında
Kanallar kazar,
Boru döşerdi Şerafettin.
Gündelik işlerde çalışır,
Alınan ücret
Karın doyurmaz,
Bu para pazara çıkmaz.
Altı çocuğuyla,
Bir de eşi Nefise…
Yoksulluk öylesine zor
Geçim derdi içinde yaban kor
Çeker
Fransa’ya gider Şerafettin
Dört oğlan iki kız
Altı çocuklu bir ailede
Geçim öylesine teklemede
Orta boylu
Biraz kiloluca
Osmanlı bir kadındı Nefise…
Ağır ağır
Sağlam başardı
Hayatın acımasız yollarına.
Korkusuz
Yürekli bir kadındı Nefise…
Sözleri kanun gibiydi
Evlatlarında
Lafını
Taştan esirgemez
Kurttan kuştan korkmaz
Erkek gibi bir kadındı Nefise…
Çocuk gözümde,
Yuvanın
Koruyucu dişi kartalıydı
Ahtapot kolları
Sarar sarmalardı yuvasını
Çocuklarını
Ve atalarını
Haklı çıkarırdı Nefise….
“Yuvayı dişi kuş yapardı”
Şerafettin’i
Fransa’ya göndermişti
Orada çalışıp
İş bulsun diye
Yoksulluk
Acı acı yakıyordu
Nefise’nin yüreğini
Ve gün dönmeye başladı
Sabırlar selamete ağdı
Şerafettin
Birkaç yıl kaldı Fransa’da
O altı çocuğa
Gül gibi baktı Nefise….
Dışarıya bir kazan koyardı
Altında odun
Fokur fokur kaynatırdı Nefise
Kimseye söyleyemediği dertlerini
Orada
Kazanda kaynattığı sularla
Tahta çamaşır teknelerinde
Yıkardı çamaşırlarını
Oğlanlarını
Temiz, titiz ve işini bilirdi Nefise…
Kader çizgilerini
Yeniden çizdi
Fransa’ya
Şerafettin’e gitti Nefise
Çocuklarını
Yanına aldırdı.
Birkaç yıl sonra…
Dedim ya!
Osmanlı kadındı Nefise
Özü sözü bir
Erkek gibi
Tam bir imparatoriçe…

12.02.2022
Nasıf Acar
DENİZLİ/Bekilli