Nefis Mertebeleri Şiiri - Ahmed Ayhan Sağır

Nazarı mürşide oldum giriftar
Tövbe kapısını aç dedi bana
Salik oldum evvel ettim istiğfar
Her türlü günahtan kaç dedi bana

Keşf eyledi güzel nazariyeti
Tam doksan hicaptan geçti rüyeti
Yüzde doksanını özden ref etti
Ol tariki Hakk’ı seç dedi bana

Muhabbeti dünya ağyar hanesi
Hicaplardan kaldı ilk on tanesi
Her bir mertebenin var avenesi
Onlara bakma sen geç dedi bana

Birinci mertebe nefsi emmare
Arayalım dedi gel buna çare
Zikri tevhid oku gezme avare
Yoksa mücahade güç dedi bana

Nefsi levamenin babını açar
İlletten zilletten kılleten biçar
Mihnetin sonunda kalınca naçar
Sabrı melahatle uç dedi bana

Nefsi mülhimenin miftahı beştir
Tevazu, kanaat bulunmaz eştir
Hilim ve sehavet lentebur iştir
Meşakkat çıkarmak suç dedi bana

Nefsi natıkaya böyle erilir
Bu aleme sırrı ahfa denilir
Manevi istidat böyle verilir
Neyin varsa yere saç dedi bana

Nefsi fakireyi eyledi beyan
Dedi sıdk ile gel Allah’a dayan
Gaflet uykusundan geceler uyan
Alırsın yerlerden baç dedi bana

Bu makama nefsi aşıka derler
Maşuka kavuşmak isterler erler
Muhabbeti Hakk’tan talep ederler
Secdeler başlara taç dedi bana

Nefsi mutmaine ulaşan kadem
Bir arifi kamil olandır adem
Nefsi kamileye ulaştın madem
Gel sen buralardan göç dedi bana

Nefsi faniyedir tecelli babı
Gayrıyı terk etmek vuslata kapı
Ru’yeti kurbiyet aşkın şarabı
Bekanın iksiri iç dedi bana

Maşuk aşıkına eder dil nüvaz
Aşık maşuk ile eder cilve naz
Bilaloğlu eyle aşk ile niyaz
Varlığın ötesi hiç dedi bana