Nefis girdabı Şiiri - Mehmet Çiftci

Bir nefis ki insafsız kavrıyor bedenimi;
Korkarım mahfedecek benim enson demimi.

İradem nefsime ram akıl aciz durumda;
Ölüm korkusu bile etkisiz her tavrımda.

Bir hayırlı el bekler gönlüm kurtulmak için;
Bu kavga bu kargaşa bilmem ki bende niçin.

Bir bardak kevser sunsa biri dudaklarıma;
Sonra gaipten bir ses yankı kulaklarıma.

O ses çekip çıkarsa hayatın girdabından;
Girsem sonra içeri dalsam rahmet babından.

Aşkın en ateşlisi kavursa yüreğimi;
Yudumlasa yüreğim yok etse benliğimi.

Acze düştüm şeytanla yaptığım mücadele
Beni mağlup eyledi bütün çabam nafile.

Bir ışık yol bularak giriverse içime;
Bir iksir edasıyla soksa yeni biçime.

Zalim nefis, melun şeytan bırak artık yakamı;
Ne saltanat isterim ne bir dünya makamı.

Şehbal açar her yanım bütün dünya gülistan;
Ne ölüm umurumda ne de artık kabristan.

Çiçeklerle karşılarım gelsin o an azrail;
Ne zaman istiyorsa sur üflesin israfil.

Ulaşmak sevgiliye aşkın en tatlı anı;
İstiyorum Allahım nasip et o zamanı.

Ben çaresiz bir kulum geldim dilek kapına;
İstersen erişirim sevginin makamına.

Nefsin bütün hilesi bozulur işte o gün;
Benim için kurulur o debdebe o düğün.

Ne olur Yüce Rabbim kurtarsan bu kulunu;
Ben de kolayca bulsam Hakka vuslat yolunu.