Nefsin ricasıyla batıl cazip gelmişti,
Hakikat manasızdı Rab dinlenilmemişti…
Nefis, aldatıyordu düşüncesizliğiyle,
Ayrılmaz dost gibiydi kulun iradesiyle…
İrade denilenin Hakk’a inancı yoktu,
Aldandığından olsa nefis en yakın dosttu…
Bu yüzden kargaşalar intikam, kin artmıştı,
Rab’bin en nadir kulu hep aşağılanmıştı…
Hak mı edilmişti de müstahak durumdaydık,
Rab, nefse uyma, demiş bunu geç anlamıştık…
(2012)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 22.8.2015 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!