Nefis Bitti Şiiri - Abbas Paksoy

Dokuz ay’lık, yol’dan geldik.
Nefis tüttü, dünya tüttü.
Dünya’yı, hep bizim bildik.
Nefis çattı, dünya çattı.

Doğduk, göz’ümüzü açtık.
Anne süt’ü ile, coştuk.
Hemen, emekledik koştuk.
Nefis tattı, dünya tattı.

Bir gayret, bir çaba ile.
Biz de çektik, hayli çile.
Nefis için, yaptık hile.
Nefis tatlı, dünya tat’lı!

Hükmetmek için, âleme.
Sarf ettik, yalan kelime.
Şeytan’la, döndük zalim’e.
Nefis, çintti, dünya çintti.

Ölümü bilseydik, eğer.
Dünya ya, vermezdik değer.
Gayretler, boşa imiş meğer.
Nefis gitti, dünya gitti.

Paksoy, beyhude çalıştı.
Dünya ya, boşa alıştı.
Beden, toprağa karıştı.
Nefis bitti, dünya bitti.