Nefis dediğin bir kara kutu.
İçinde bulunur hem iyi, hem de kötü.
İnsan çoğaltmalı iyisini,
Bunun için terbiye etmeli nefsini.
Nefis keskin kılıca benzer,
Gerekir biraz köreltmek.
Nefis istekte tanımaz engel,
Bazen de uygundur görmezden gelmek.
Kimileri nefsinin esiri olur.
Saraylar dar gelir, kasalar dolar.
Oysa baksalar mezarlıklara,
Rastlarlar nice beylere, ağalara.
Nefis dediğin insanlar tek, tek,
Mutlu bir azınlık, mutsuz büyük bölümü.
Sonunda herkes olacak eşit.
Her nefis tadacak ölümü.
Kayıt Tarihi : 6.4.2019 12:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erkan Rehber](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/06/nefis-85.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!