Nefis Şiiri - Faruk Keleştimur

Duasız bir bahçe burası
Renksiz, tatsız, kokusuz
Zindanları hürriyet sanırsın
Öylesine umutsuz…

Binlerce soluğun ısısı kulağında
Sen ise nefessiz…
Her an yaklaşan sert adımlar
Sen ise hareketsiz…
Saniye başına yıkılan bir put
Sen ise secdesiz…
Sevdalar yaşanırmış alemde
Yanan kalpler, çırpınan kanatlar
Türküler yükselirmiş ufuklara
Sen ise bestesiz…

Mürekkepler akıyorken kağıtlara
Haykıran tok sesler
Ülkümü saklayan mağaralarda
Volkan olur patlarmış
Ağlamaktan çürüyen gözler
Boşlukta izlermiş desenleri
O gözleri anlatan her çalgıdan
Başka bir musiki, karmakarışık bir orkestra
Sen ise sessiz…

Duasız bir bahçe burası
Semaya kalkamayan eller
Ucunda tırnakları acıyan
Çatlamış susuz parmaklar
Tek kişiyi sayıklayan sayısız mezarlar
Ve bahçe kapısında tek kişi
Yerde bir şeylere sahip beşer gölgeleri
Ben ise bensiz…