Elma bile olgunlaşırken dalında,
Hep çocuk kaldın aşkın baharında.
Ben burada sensizlikten yanarken,
Ezil, aşkımın devrilen duvarında.
Kış güneşi gibi ısıtmadın içimi,
Gölge ettin yeşermekteki çiçeğimi.
Ben umutla ördüm her kelimemi,
Sen sustun; bozdun sessizliğimi.
Bir düş’tün, gözlerimde eriyen,
Bir sözdün, yüreğimi delip geçen.
Ne ben eskiyim artık, ne sen...
Bir vedaya kaldık; nefeste tükenen.
Kayıt Tarihi : 20.5.2025 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!