Nefessizim Şiiri - Murat Türkmen

Ben ağlarım kime ne. seven ben ayrılan ben. acıyı ben yaşarım ben anlatır ben ağlarım. sen dinle sadece. umurunda olmasın ne halde olduğum. bir mecnun olamam ne haddime. sen de değildin elbet bir Leyla. sen sensin ben de senim. gitmeseydin. mutluluk ile idare ederdim. fazla görmeseydin mutluluğu. Dağıtırdım biraz çoluk çocuğa. bırakırdım bir zerre kadar kendime. bir damla gözyaşı gerekti sana ben su oldum aktım. sen de kalsaydın dursaydı saatim hiç ayrılmasaydı yüreğimiz.
Saat gece yarısı ve hep aynı şeyler; kalbimi kemirmeye devam ediyorsun. Bir söz oldun dilimin ucunda. bir özet oldun hayatıma. Bir ağrı oldun mesken kurdun kalbimde. Uzaktı kalbim sevmelere, uzaktı dilim süslü kelimelere, uzaktı ömrüm bitmelere… öğretti gidişin özlemeyi de … isyan etmem haşa, lakin kalsaydın bir solukluk daha nefesimde.
Bir gülüşün vardı bir hayatı besleyen. Ve bir ben vardım o gülüşü özleyen. birer yitik kelimeydik olamadık bir cümle. birer buseydik konamadık bir gülüşe. biraz daha zor oldu imtihanımız. biraz daha ağırlaştı yükümüz. Biraz daha erken yorulacağız ve biraz daha az kaldı uzun sandığımız senaryomuz. Keşke bir değil de üç nokta olabilseydin ömrüme.
Şairin arayıp ta bulamadığı kelimeydin. Gözlerin ilhamdı bir şiire. Islandı yine kelimelerim. Seni özlüyor cümlelerim. Yoksun diye haykırıyor kalemim. Gelmeyeceksin diye kayboluyor ümitlerim. Seni seviyorum diye başlayan cümlelerin sonsuz olduğunu sanardım. Birdenbire ıslanıverdi yine gözlerim. Artık uzunca cümleler kuramıyorum. Cevap bekleyen soruların çaresizliğine büründüm. erken biten sigaramla sataşır oldum. Soluklanmadan yaşamaya koşuyorum. Sanki giden sen değil nefesimdi. Sanki sen değil, canımdı yaşama umudumdu, herşeyimdi. git şimdi şairin kalemini kırmadan…