Üç-beş dönüm çorak tarlanın
Sınırları kadarsa dünyan
Bir buğday tanesi fazla sana
Saplar kadar büyük bir harman
Bekleme fazlasını
Renklenmez başkaca rüyan…
Sokağın öbür ucu kadarsa ufkun
İlk gördüğünde tutulur nutkun
Ya canın acımadı
Ya da acıtmaya kıyamadın
Elbette bilmezsin rüzgarın diğer adını
Durgun besbelli ruhun…
Ezip geçersen kır çiçeklerini
Topukların tanır belki sevgileri
Önemsizse ezdiklerin
Zindanlara kapatır seni
Sevda değildir bildiklerin…
Neyi özlüyorsun?
Neyi biliyorsun?
Toz zerresi misin?
Hisset
Belki tanıyorsun
Nefessiz kaldın
Yutkun son bir kez
Son sözlerini söyle
Ne son O’nu tanıdın
Ne de O sana ait
Bittin işte
Bu denli basit…
Kayıt Tarihi : 25.1.2005 13:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!