Seninle başladım,
güne gülerek,
İçimden de ağladım,
kendime acıyarak,
Böylesine muhtaç mıydım?
Senden gelen bir sese,
Böylesine aç mıydım?
Ben sana, her şeyine,
Mutlandım, ağladım,
Varlığınla çoğaldım,
İşte ben o an senle,
Nefes aldım, yaşadım.
Belgin Turan 01.06.2007
Kayıt Tarihi : 1.6.2007 09:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirin hikayesi mi bilmiyorum? Sizinle biraz sohbet etmek için bu satırları yazıyorum. Hiç kendinizi çaresiz, umutsuz, bütün hayallerinizin bir bir tükendiğini hissettiğiniz kapkaranlık bir an oldu mu? Varlığlınızla, yokluğunuz aynı anda çatıştı mı? Orada ama çok uzaklarda oldunuz mu? İşte tam da o anda o çaresiz, yapayalnız, kimsesiz hissettiğiniz o anda bir ışık yanıp yüreğinize bir parça umut oldu mu?
TÜM YORUMLAR (1)