Kalsaydın Şiiri - Kudret Kobal

bütün sokaklarımızı
gizli aşk mabetlerimizi
gidilmiş ya da gidilecek
tüm meyhanelerimizi
dolaştım bu gece
ben gitmeseydim
onlar gelecekti
şu dört duvar gibi üstüme üstüme
evimizde nazlı nazlı salınmasan da
duvardaki resmin gibi
konuşmasan da kalsaydın

sen gittin ansızın gittin
sensiz kalsaydım iyiydi
gölgesiz şiirsiz kaldım
yarınsız kalsaydım iyiydi
sen gittin 
bu günsüz ansız kaldım
bu deliliğin sebebi de sensin
sensin üzümü asmasız narı dalsız
bu bedeni hakikatsiz bırakan
incirler olana kadar değil
son kahvenin hatırı dolana kadar kalsaydın

göremeseydim iyiydi
sözsüz nefessiz kaldım
sen gittin
ben bensiz kaldım
bahçemdeki göçmen kuşların
kaldığı kadar değil
penceremdeki akşam sefaları gibi
gündüzleri olmasa da akşamları hep kalsaydın

ayrılık değil ki benim korkum
belki bir gün deyip gitseydin de
şiirlerle şarkılarla avunup
ümitsiz nefessiz kalmasaydım