Nefessiz Kaldım İmdat Şiiri - Cafer Akyol

Tatlı dilim sen acı dil oldun
Üzgünüm yasakladım artık sana
Sevdaya dayalı tüm sözcükleri
Ne dediğini bilemedim ama canım çok yandı

Sahi ne söyledin de güzel gözlümü incittin
Bildiğim şaka yaptığını kıskandırdığını
Şımarmak istedin sevdiğinin yüreğinde
Zaten anında özür bile diledin

Unutmalısın hafızana kazıdığın
Yüreğinde çarpıp toplayıp böldüğün
Güzel gözlünle paylaştığın tüm rakamaları
Unutmalısın her telefonda söylediğin o iki kelimeyi

Güneşin doğması artık anlamsız
Artık izleyecek filmimizde yok
Yani özleyemiyeceğiz özlediğimizi
Ama yine içimizden onu çok sevdiğimizi söyleyelim

Zaten o da biliyor bu deli sevdada
Onu ne kadar çok sevdiğimizi
Ama neden bizi üzdü işte onu anlayamadık
Seni bilmem ama ben nefessiz kaldım

Her telefon çalışında sensin diye
Yüreğim de yaşanan heyacanı biliyor musun
Zirveden uçuruma düştüm
Kolum kanadım yüreğim paramparça
İMDAT