Nefessiz Şiiri - Selim Gün

Sessiz şehrin çığlığı duyulur gecelerde
Gurbet sabahlara açılır gözlerim
Öksüz, garip, çaresiz
Kaldırımda açan çiğdem gibi
Yalnız, narin ve sessiz

Bir garibin duası okunur hecelerde
Vuslata renk verir çiçeklerim
Beyaz, naif, eşsiz
Dağları delen çağlayan misali
Hür, coşkun ve lekesiz

Seni bekledim, beklerim senelerce
Hasretle ayrılır bedenimden ruhum
Hafif, saf, renksiz
Rüzgarda titreyen alev gibi
Soğuk, evsiz ve nefessiz