Gönlüm, ömrümün çocukluğundan masal okuyor bugünlerde
Kaderi uyutmanın en güzel yoluna avutulmuş hayalini düşürmüş çoktan
Unutmadığımdan siliniyor aşka kırgınlığım
Hatırlatan pişmanlığım da...
Ve yüze vurmadan güldürdüğüm yüzle affetmenin kilidini açıyor sabra yaslanan başım
Sözlerin yalanına boyun eğdikçe susmuş yalnız kalışlarım
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim