Nefesler 1-10 Şiiri - Kalecikli Mirati

NEFES 1

Ey gönül âlemde merdüm-i sadık
Söze hor görünür bay olmayınca
Olamaz tub’ına halkın mutabık
Herkese baş eğip yay olmayınca

Ey gafil gıybetten elin dilin çek
Budur mürşitlerin telkini gerçek
El elden üstündür yerden göğecek
Ata baha olmaz tay olmayınca

Bir şem’i gerçek er uyarsa sönmez
Mir’eta taklitle tahkik bulunmaz
Taşıma su ile değirmen dönmez
Ona bir başlıca çay olmayınca

NEFES 2

Yâ Ahmed ü Mahmud Resûl-i ekrem
Ekrem-ül-enbiyâ cümleye sertaç
Seninçün var oldu kişver-i âlem
Âlem senden buldu Rahmân’a miraç

Nûr-i mevlûdunla var oldu dünyâ
Zemine gark oldu çok büt-i tersâ
Havfından titredi ol Lât ü Üzzâ
Bu dîn-i raübînie sen oldun sirâc

Velayetle şân-ı şerifin Hayder
Evvelin ahırın hem hayrül-beşer
Mir’atî kudretin Şebpîr ü Şebper
Senden ifşa oldu esrâr-ı mi’râc

NEFES 3

Ey Şâh-ı velayet Hayder-i Kerrar
Kerrar oldu ismin keramet ile o
Keramet sendedir gün gibi izhâr
Esrarın söylenür rivayet ile

Rivayettir senden burc-i tarikat
Tarîkatten baîd olmaz şeriat
Şerîatten ifşa olur hakikat
Hakikatin dilde şecaat ile

Şecaatin duydu Mir’atî gedâ
Gedâdır babından eyleme cüda
Cüda etmek lâyık değil Murtazâ
Murtezâ okunur tilâvet ile

NEFES 4

Amenna deyûben hem ikrar ettik
Erenler bezmine lâşekçesine
Bağ-ı maarifte yetişip bittik
Bûy aldık her gülden çiçekçesine

Söylesem kelâmım gelmez takrire
Nutk-ı derunumuz sığmaz tefsire
İkrar verdik imân ettik bir pire
Er evlâdı eriz gerçekçesine

Gel gönül arif ol haddini bil sen
Semîdir basîrdir etme şek-güman
“El-hakku ezharu min-es-Şems” iken
Sofi inad eder eşekçesine

Mir’atî sözlerin gizli muamma
Ulû-l-ebsâr olanlara hüveydâ
Elsiziz, belsiziz, dilsiziz amma
Gezeriz âlemde erkekçesine

NEFES 5

Bu aşk-ı esrara vâkıf olalı
Zikr ü fikrim oldu bai Bismillah
Vücudum “Allem-el-esmâ” bileli
Göründü dîdeme “Semmeveçhullah”

Mefhar-i mevcudat şems-i semâvat
Ekber-i tahiyyat sümmed-derecat
Dü cihan serveri fahr-i kâinat
Buyruldu hakkında “Kulkefabillah”

Mir’atî bendedir kapunda halîl
Çün aşkın rahında olmuşum zelil
Mücrimler hakkında buyurdu Celîl
Dedi “Lâ taknatu min rahmetillah”

NEFES 6

Ey şah-ı risâlet sultanı kevneyn
Buyruldu şanında “Levlakelevlâk”
Ey nur-ı nübüvvet cedd-el-Haseneyn
Senin çün var oldu zemin ü eflak

Sen şahlar şahısın şehinşâhısın
Tarikat burcunun mihr ü mâhısın
Nice mücrimlerin sen penâhısın
Münkir olan seni edemez idrak

Vâsıflar vasfeder âl-i zâtını
Nakşederler dâim hüb sıfatını
Dûretme babından bu Mir’atinı
Değildir râhında zerrece şekkâk

NEFES 7

Zahid bize ol feyyâz-ı mutlaktan
Mev’id-i didâr-ı aşk olmuştu peyk
Vad-ı akdesde Musa’ya Hak’dan
Erişti hitaba “Fahlânaleyk”

Temenni kıldıkta âşık rahmına
Nağmesi erişir heft asumana
Bâtın diyarına güy-ı canana
Aksetti sâda-yı “Lebbeyke lebbeyk”

Hızır’dan nuş eden âb-ı hayâtı
Dâreynde bulur elbette necatı
Bi-basarlar görmez eşk-i Mir’atî
Hezeran söylesen “Etabu ileyk”

NEFES 8

On sekiz bin alem icad olmadan
La mekân elinden ilmettim tahsil
Mefhar-i kainat bünyad olmadan
Bana irşâd oldı o sırr-ı kandil

Vermeden Ademin ism ü resmini
Anasırdan halketmeden cismini
Ol demde okudum rezzâk ismini
Kısmeti hak kıldı rızkımı tahvil

Mir’atî zâtınla rahata düştüm
Zâtımı zat bilüp anda buluştum
Bir hitap erişdi lâ-ya’kıl düştüm
Ol demde “Lebbeyk” çağırdı Cibril

NEFES 9

Sefine-i ömrüm girdab-ı gamde
Lenger-endâz yatar havasın bekler
Mecnûn ı aşk olan gûh ı sitemde
Babında âşiyan mevlâsın bekler

Şimdi bir tutarlar altını pulu
Şeker ile şapı har ile gülü
Karga ile bir görürler bülbülü
Serçe de ankasın yuvasın bekler

Ne hikmet pirlerden olmadı himmet
İlâfıi feth olsun bâb-ı mürüvvet
Herkes maksuduna erdi selâmet
Mir’atî mevlânın rızâsın bekler

NEFES 10

Ne hikmet arifler sâlüs gözüne
Daim hor görünür mütekerrihtir
Arifler nazırdır kendi özüne
Niyetine göre müteşebbihtir

Zahidâ taş atma âşikanlara
Kavlinde filinde sadıkanlara
Emr-i nehyi tarif etme anlara
Anlar her umurda mütenebbihtir

Mir’atî görene gör neler vardır
Ol yârı görmeyen ağyardır
Zahirde i’tikâd kuru divardır
Âşıklar cemâle müteveccihtir