Nefesini Tutma Ne olur Şiiri - Ahmet Tığlı

Nefesini tutma ne olur;
Ilık rüzgarlar okşasın yüzümü
Çölde susuzluğa direnen kaktüs edasıyla
Sevda koksun buram buram
Derinden derine solumaların.
Gözlerinde düğümlü acılar biriktiriyorsun
Taç yaprakların onun için kırmızı
İlmek ilmek çözülen bakışların
Maziyi kanatıyor derinliklerinde.
Nefesini tutma ne olur;
Güneşin doğuşunu solu yüzüme
Tan kızılı sabahlara bırakırken kendini
Özlemi kaydırma ufuklardan
Aramızdaki denizleri kabartırsın
İyot kokulu rüzgarlardan alayım
Teninin kokusunu
Gönül fırtınalarımızı dindirelim birlikte.
Nefesini tutma ne olur;
Sevdamızın gül kokularını solu uzaklardan
Bir yelkenliyle bırak deryalara
Yüreğimin senli bölmelerinde
Sensizliğin çığlıklarını sustur.
Nefesini tutma ne olur;
Yaşadığın şehri solu içime
Hafiften duyayım yürek kıpırtılarını
Rüzgarlarla ulaşan fısıltılarını
Maviye boyansın gökyüzü gözlerinde
Nefesinden her kopuşunda
Metal kanatlı özgür güvercinler
Bir sevdanın özlemini taşısın
Sensizliği çoğaltan dağların ardına...

Ahmet TIĞLI 10.6.2009 (Sevgi Merdivenleri)