Nefesindeki Çığlıklar Şiiri - Faruk Amaç ...

Susmakmış sıradan bir sevgiye kaçmak ! Elleriyle, sözleri arasında
Gidip gelen gözleri,
Ses sedayı kesen garip nağmeleri,
Vuslatı taşıyan bir hayal gölgeleri,
Bir varlığıyla, bir yokluğuyla,
Mest ederdi seheri...
Vakitlice uçardı kuşlar,
Aşkı da kendilerine benzetirlerdi gecelerde.
Kudururdu gidenlerin kanı,
Nefesi buharlaşır, çığlıklar atardı bir avuç köşede.
Yüzüne tükürürdü martılar.
Çığlıklar eser gökyüzünde,
Siyahlıklar iğreti,
Mavilikler sonsuz kalırdı, edilen her dilekte.
Ağlmaktı bulutlara yakışan,
Gülmekti güneşi bekleyen leblerde.
Severdi bir canla,
Giderdi bir acıyla,
Dönerdi bin parçayla...