Nefesin Ruhumdur... Şiiri - Osman Coşkun

Gel diyorsun
Elim ayağıma dolanıyor
Hangi sıfatınla çağırıyorsun
Kulaklarda gözlerde perde
Karanlığın ardındasın

Ney taksiminde sesin
Mey oluyorsun aşk meyhanesinde
Kadehlerle sunuluyorsun gönüllere
Gel diyorsun
Elim ayağım oluyorsun
Bütün sıfatlarımsın
Karanlığın aydınlığım

Dilsiz ve yüreksiz kapındayım
Ne varsa senden ibaret
Gördüklerimizin ardında sen
Hiç bir şey bildiğimiz değil

Sana geliyorum
Çağırıyorsun
Gözlerimi kapatıyorum
Sende kendimi görüyorum
Açıyorum gözlerimi
Ben olup bana görünüyorsun…

Gel diyorsun
Elim ayağıma dolanıyor
Nefesin ruhumdur
Yaşıyorsam sendeyim, bilmelisin
Susuyorsam baştan ayağa aşkındayım
Yanıyorum aşkının oduyla
Kalmadı ki benliğim
Senden başka hiç bir şey görmüyorum
Sağda sen, solda sen, önüm sen, ardım sen
Kimi sevsem yağmur oluyor
Hangi kitabın sayfasını çevirsem
Yüzün her yerde
Seni aramadığım sormadığım kalmadı

Karanlıktı suretin
Kimse görmemişti varlığını
Sanki hiç olmamıştın
Gözlerde kulaklarda perde
Seni aramışım bunca zaman yanlış yerde
Yüreğim arala dedi perdeyi
Gördüğüm sendin
Ben olmuşsun, beni çağırıyorsun
Elim ayağım olmuşsun…
Önüm arkam sağım solum, soluğumsun…