Nefesin yoktu yanımda
düşündüğüm geceler boyu
Gelmediğin zifiri karanlıklar
içime hapsolmuş çıkmıyordu
Nefesin ruhuma konan bir güvercin
Ürkek ve meraklı
Geçirdiğim sensiz geceler
bir türlü bitmek bilmiyordu
Sen gidince güneşim battı
gelmedin sevdiğim
Güneşim hala doğmuyor
ufuklarda kaldı gözlerim
Arar o senin kanat çırparken verdiğin sesini.
Kayıt Tarihi : 26.3.2017 01:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Koçal](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/26/nefesin-ruhuma-konan-guvercindi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!