Nefesin Nefesime Karışana Dek

Soğuk rutubetli bir odada boğdum yalnızlığı
Katili oldum onsuz geçen saniyelerin
Ben onu kaybettiğimi sanıyordum oysa ki
Meğerse ben kendimi kaybetmişim

Kabarık, kıvırcık saçlarının arasından tutup
Dudaklarına açtığım, savaşlar da yitirdim benliğimi...
Nasıl oluyor, anlamıyordum da
Kara gözlerinin inci gibi parlayışını

Yokluğunla sevişmek her gece umarsızca
Uzuvlarında aşkı yaşamak kirpiklerine kadar
Keşfedilmemiş teninde yol almak gemi misali
Nefesin nefesime karışana dek