NEFESİMİN PARADOKSU - 11
asla ayrılmayacağız diye söz vermiştik
şimdi senin için bir yabancı bile değilim
sevgimizde, aşkımızda çelikleşeceğiz derken
naylon gibi yakıp yakıp erittin, kokuttun
seninleyken seviyordum bu hayatı
hayatımı mahvettin başın göğe ermiştir umarım
en sevdiklerimden deniz, senle güzeldi
denizleri bitirdin çöl eyledin dünyamı
nasılda sarılırdım öğleden sonra uykularımızda
vicdansızca bıraktın sonunda yıllardır uykusuz
ne çok sevmiştim masumiyetini
meğer için dışın kibir doluymuş
HASAN HÜSEYİN BEYDİL
28.11.2020
Kayıt Tarihi : 27.12.2020 14:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Hüseyin Beydil](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/12/27/nefesimin-paradosku-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!