Dağların yakın yerleri
Etekleridir elbet.
Tepeler uzak ve yanlız,
Yanlız, hem soğuk hem cansız.
Aydınlıkta bile insanın yarısı gölgedir,
Karanlıktaysa güzellik farkedilmez.
Bir de, iç güzelliği varmış!
Gören yok, duyan yok taşıyan hiç yok
Yoklukta aranan şey zaten yok.
Yanlızlık en iyi kalabalıklarda yaşanır,
Düşünsene seni umursamayan
Yığınlarca insan.
Herkes diğerine muhtaç
Biri diğerinin yarısı
Gel gör ki o yarı;
Yarım baş ağrısı
.
Şimdilerde yanlızlığım
Bir arkadaş buldu,
Korku; en iyi arkadaş oldu.
Gevezelik hafakanlara dönüşürken
Dijital alemde dilim kayboldu.
Ruhun savrulması için rüzgara gerek yok,
Şaşkınlık ve umutsuzluk
Yeterince esiyor.
Yazık ki bu esinti,
Nefesimi kesiyor.
Kayıt Tarihi : 18.1.2018 23:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Durmuş 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/01/18/nefesimi-kesiyor.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!