Nefesim Sende Şiiri - Navruz Kaplan

Nefesime ortak etim ben seni
Senin için kendimi harcadım
Yok desen de ayrılamıyorum
Kolum kanatım nefesim sende

Göz ışığım sende fer yok ki bende
Uzağı görmüyor yakında yoksun
Elimden tutanım kim kaldı burda
Sen varya yok ki başka birisi

Ben ağlarken gülme sakın orada
Tüketim kendimi senin yolunda
Bu deyildi beni vurdun arkadan
Biti düşmem bu oyuna yüzünden

Sonu geldi seni görmem birdaha
Yılarca ağladım yok oldu gülmem
Geriye gelmez ki giden tanımaz
Ben uyum döküldü saçlarım yaşlandım

Beni vuran tandık yabancı deyıl ki
O kadar iyi ki yabancı olan lar
Ya akrabam ya da bir tandik vurdu
Acısı içimde sencısı gitmiyor ki

Adım navruz tanımadı yakınım
Aldığı o zaman gülerdi bana
İsterdi pantolon isterdi çorap
Şimdi çok büyümüş tanımaz beni