Nefesim Ol Şiiri - İbrahim Ateş

Gündüzüme bir güneş gibi
doğar taze gülüşün
gecemde bir ay parçası tenin
bakışların amel defterimin
en güzel sayfası
ellerinden çekeceğim var
bıraksan ellerimi ne fena haldeyim

Bir uçurumun pencere kenarı
yolun sonu felakete götürür
bakmasam yüzüne ölümle hemhal
yaşadıklarımıza çıkar faturası

korunaklı bir sığınak senin göğün
rengarenk çiçekler açar rahmetinle
esir bir şehrin izdüşümü
göç başlar beynimin hücrelerinde
aklımda varlığınla şeref bulan kader haritası
gel ısıt gönlümü yaşama

Çocuk yanım toprağında filizlenir
senin sevgin olmasa
gömülür yine tarihin kara sayfalarına
elin ellerimde bir eldiven
olmadığın her an buz kesilir elim

Sınırı baştan çizilmiş ata toprağımsın
himayemizde meyveler büyür
olmadığın bir yaşamın mümkünatı yok
kalbim neredeysen arar bulur seni
sen bana nefes ol
müridin olurum gönlünde