Nefesim Dinene Dek Şiiri - Ufuk Çoban

Sesini duymuş kuşlar, özlemini anlatırken,
Dayanamayıp bana gelmişler, acımışlar haline,
Kaldırıp yolladılar beni sana
Birkaç masum çiçek tutuşturup elime.

Yağmuru ezmeye kıyamadım sana gelirken,
Dokunamadım sevenlerin gözyaşlarına yere serilen,
Uçarak geldim ben de vakti seyreltirken
Artık yanında bir çift gözüm sevgiyle işlenen.

Dokunmak istiyorsan kelimelere sesim dışarıda,
Konuşmak istiyorsan gözlerime onlar sadece sana bakmakta.
Yürümek istiyorsan sevgi yağmurunun altında,
Sakın şemsiyene dokunma, dokunurken damlalar yanaklarına.

Çiçekler solana dek kapındayım,
Yağmur dinene dek hasretindeyim,
Güneş var oldukça gözlerindeyim.
Nefesim dinene dek sevginde köleyim.

17/06/2000