Soluduğumuz havadan,
Yalnızca dioksiti değildir karbonun.
Dışarıya verdiğimiz,
Bir can çıkar kana değmiş,
Her solukta ayrı bir can…
Oyuna alınmayan bir çocuğun,
Büyük oynayanlara baktığı yerden,
Geçtiğimi hissederim,
Çocuğun yanına sokulan,
Nefesimdir usulca başını okşayan…
Annemin özlemi yalnızca yüzüme değil,
Bin küsür kilometreden yolladığım,
Uzanıp tutamadığı nefesimdir,
Elini alıp öpüpte başına koyan.
Bir taş katılığında,donmuşluğumdur,
Ruhumun heykeli istanbulun,
Kirli yosun kokusu,ki sirkecinin,
Balık kılçıkları boğazına takılan,
Bir boğulma sesidir ta kanlıcadan duyulan.
Yüklesem nefesimi adalar vapuruna,
Götüremez bilirim dumanında,
Tıkandığım çayımdaki şeker hastalığım,
Özlemlerim özgürlüğe kanat çırpan,
Ve benim nefesimdir aslında,
Bütün vapurları yola koyan…
18.08.2008
Ömer TemelKayıt Tarihi : 18.8.2008 15:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ve benim nefesimdir aslında,
Bütün vapurları yola koyan…
Nefesinize ve kaleminize kuvvet. şiirlerinize bereket.
Götüremez bilirim dumanında,
Tıkandığım çayımdaki şeker hastalığım,
Özlemlerim özgürlüğe kanat çırpan,
Ve benim nefesimdir aslında,
Bütün vapurları yola koyan…
Ne kadar özel bir şiir ve özel bir anlatım. Nefesimizin rüzgarında yol verebilmek özgürlüğe yelken açan gemilere ve mavi semalarda kanat çırpan kuşlara.
Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize. Hep sevgi ile nefes almalnızı diliyorum tüm kalbim ile
TÜM YORUMLAR (4)