Buram buram parçalanıyor, ölümün aciz loş ışığında.
Tir tir titriyor, 'yokluğunun' sözlükteki ilk anlamı gibi nasırlı ellerim.
Melek sıvazlıyor o elindeki can alıcı tanrısal parçayı.
Ağlıyor içimdeki; ayakları çıplak, gözleri kor alevi olan çocuk!
Boğazıma sen diye saplanıyor.
Her yer kan, nefret, kin!
Sonra dünya dönüyor belki ama benim hep tökezliyor yamalı ayakkabılarım.
Ne hikmetse gitmiyor, geleceğin kıvançlı yarınlarına adım basamadan düşüyor..
Nefesi kesiliyor, 21k durağında..
Doğu YıldızKayıt Tarihi : 27.5.2015 18:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Doğu Yıldız](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/05/27/nefesi-kesiliyor.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)