Nefesi Işığa Hasret Olanlara

Kirlendi kırkladığın güvenli yüzler
Ellerinden utanır oldu cebin insafı
Durma dayan susturan kapılara
Ter karasına alışmış ıslak mendilin
tevekkülde kurumasın

Bir gün kurtulacak elbet haklar
haksızlığın zincirlerinden
Sen durdukça var olanların gölgesinden de kaç

Kuş tüyünde uyumaya alışmış menfaat
aynaya neden baksın ki
Gözünde sallanan parmaklardan korkar da
açmaz kulaklarını
Pazara dökülmez sırların ipliği
Alacağı
vereceğinde biriktikçe

Nefesi ışığa hasretlerim
Sen çıkarmalısın aydınlığını karanlıklardan
Sen haykırmalısın ekmeğinin derdini
Sakın eğilme ağzına bir parmak bal çalanlara
Tongaya düşmesin direnişin