Nefese Değmeyen Adımın Aşkına Dizeler

Ben,
sensizliğe düştüysem, canım sende kalsın... Aşk bende.
Bittiysem eğer, bu olmaz olası içinde hayatın
dert değil böyle yaşamak, ölüm değil be! Değil işte.
Acıyı anlamakmış, sevgiyi kalbin de ararken;
insan, ayakta da yıkılır! İnsan kıyılırmış derin bir sevdaya
değer koyduğu tek bir ana bile, bir gülüşe, bir dokunuş
saçılırmış hain, alçak, namusuz bir rüzgarın getirdiği
ayrılık tohumuyla, bir fiske canının içinde yanarmış.
Yanmakta Allah’tan… Böyle, küllerine yalvarmakta!
Kül olamamak, yanıp yanıp ateşler de sönememekte varmış.
Sönememek... Sönememek.
Dert değil, dert değil be... Mihak'ıma yazılsın, yazılsın da bu düş!
Ne mutlu bir gündür o geldiği gün. Bu candan… Acıdan… Acınmaktan!
Böyle, aynı kederi çeken soluğun ölüme vereceği son;
bu küllerin havaya uçması da varmış, heba olmakta.
Böyle bir dileğin tekdir tutkusu, hevadan geçmiş Allah’ına yanmak ta.
Allah’ına varmakta...