Nefes ve kuzu Şiiri - Sadık Kocabaş

NEFES VE KUZU
Bende sevda bir derin nefestir,
Sözcükler ise o nefesi bekleyen birer hevestir.
Toplu halde bekleyen yavrular gibi sessiz,
Duygular annedir; gelince hepsi çaresiz.

Sürü gelir, koku yayılır,
Her kelime kendi sızısına bayılır.
Ben sadece nefes alırım, derinden ve hür,
Sözcüklerim duygularıma koşar; saftır ve gür.

Kimi yoldur, kimi candır;
Koşuşturur kuzular, her biri ayrı bir heyecandır.
Kalemim yok ama nefesim var;
O nefesle can bulur, bu kalemsiz şair