Yar…
Nefes son demlerinde yorar
Bitap bir halin cezbeden ibreti kime ar
Göz görmez, diz tutmaz, dil dönmez sualler başlar
Nereye başımı çevirsem içimde bin hüzün ve hicran doğar
Artık zemheri vaktidir yar, solup düşen yapraklar bana bakar
Kabristan ne kadar sessiz sanki huzurda bekleyen mağdur bedenler ağlar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta