Nefes Sahfa Şiirleri - Şair Nefes Sahfa

Hadi bir yudum konut daha
Bir yudum
Bir yudum daha

Dehşet tablolar renksizleşedursun
Ben o sokaktan geçiveririm

Siyah güller
Külden nakışlar
Kirli bakışların üstünde
Oturan güneş gözlüklü adam
Kından çıkanlar
Gidişattan bıkanlar

İç içe zihnimdeki matruşka kefenler
Toprağa boyanıyor, çürüyen bedenler
Uçuşur pişmanlıklar, "n'olur"lar, "neden"ler
Artık diz boyu olmuş depreşen kederler

Göz önüne hayat sahnesini zerk ediyor

Sızı: her çatlayan merdivenin ardından
5 duyu, bulanıklaşır ve...
Güçlü çıktın sandığımdan
İnkâr ve battaniye
Zift ve yutkunmak
Boşluğu boşlukla dolduramazsın

Sektiredur gerçekleri
Gri yüzlü çocukların değişmeyen üniforması
Robot kokan gözbebekleri gözbebeklerimde
Uzay kumaşı sarmış her yeri, ağustosu, mektebi
Yokuş aşağı yok oluş kovalamaca

3 cevap vardır
Bu mıntıkada ölüm çile doğurmaz.
Unutmak, sonun olur.
Rafta okunmayan bir kitap yoktur.
Sen ağlarsın.
Doğu feryat, batı feryat.

Bazen bekler ve elmas olur kömür
Bazen de bir sobada yanar biter
Bazen boşa gider koca bir ömür
Çerçöp yüzünden bir ömür boşa gider
Uyuştur kendini ve ahiretini sömür
Böyle gerçek olmaz ki bu hayaller

Yaklaşıyor bak bir kafile
Ya onlarla bir ticaret yaparsın
Ya da dönüşürsün tam bir katile

Kum fırtınasında kaybol gizlice
Hörgüçlere saklan, kaktüsler hallice

Benim adım sahte değil
Benim adım sahfa
Çektirmedi kimse
Saf bardaklardan fazla bana
Nereye gitsem bir ses
Nereye gitsem bir hologram

1- ölümü seven dünyaya katlanır
2- ayağını kefenine göre uzat
3- iki ilah bir kalbe sığmaz
mezar mezar
ölüm ölüm
ölümün eteklerinden süzülen bir hatırlayış,