Nefes Nefese Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Ey aşk;
Ruhun ruhumda dans ederken,
Düşlerime alırım seni…

Ben seninle,
Nefes nefese kalırım…
Nefesini hapsederim nefesimde,
Soluksuz kalana dek,
Çekerim içime…

Sen dolar,
Diyaframım dibine kadar,
İşte o zaman,
Bahar dolar yüreğime…

Dudaklarına dokunduğunda dudaklarım,
Yanarım için için.
Tenindeki benlerinde gezinir,
Dokunur parmaklarım tek tek…

Anlam yükler
Teninden yağan damlalar,
Çağlayan olur dolar içime.
Ruhumun dalları yeşerir köklerinden,
Elli yıllık çürümeye inat…

Ruhumun açlığında,
Dibine kadar yaşarım seni.
Can verir nefesin ruhuma,
Yeniden filizlenirim aşka seninle…

Ruhuma eşlik eder,
Yangınımı alır,
Nefesimi hissettikçe tenim…

İşte o zaman,
Aşk yağar,
Damla damla bütün hücrelerime…

İşte o zaman;
İlaç niyetine,
Işıl ışıl yakamoz gibi parlar,
Tenindeki benlerin…

Gözlerinde parlarken ateş böceği,
Yıldızlar kıskanır,
Gözlerindeki aydınlığı…

Ey aşk;
Oysa sensiz olduğum her anda;
Bir topaç gibi dönerken,
Dünya etrafımda,
Nefsime hâkim olamaz benliğim…

Düşlerime alırım seni,
Sevişirim senden habersiz gizlice…
Kıvrım kıvrım inlerken,
Ateşler içinde yanar,
Sensizliğinde kanayan yüreğim…

Sensizliğin akşamında,
Yokluğuna dayanamaz,
Hasret nöbetlerindeki yüreğim.
Kandan elbiseler giyer,
Kan ağlar göz bebeklerim…