Nefes Nefese... Şiiri - Fikret Turhan

Bahar..
Beni çağırdığı zaman..
Toprağa...yeşile...çiçeğe...
Koştum...
Nefes nefese...
Ona varınca..
Gördüm ki..o da..
Nefes nefse...
Toprağında...kokular...
Yeşilinde...kuzular...
Eriğinde...çiçekler...
Nefes nefese...

Bahar...masum...
Toprak...günahsız...
Yeşil...boyasız...
Ama ben...
Hem suçlu...hem günahkar...
Hem de sahtekar...

Yalnızca...
Bir güzelliğim var...
Var ki...
Kim olduğumu biliyorum...
Bildiğim için..
O çağrıya koşuyorum
Nefes nefese...

Öyle ki...
Günahlar...suçlar...
Hilleler de
Geliyor arkamdan
Nefes nefese...

Bahar önde...
Ben bahardan da önde...
Koşuyoruz...
Nefes nefese...