Nefes Nefese Şiiri - Muammer İncedere

Mihenk taşı gibisin, özel
Bense kapında seni bekleyen
Ve
Senden umudunu kesmeyen
Âşık kere âşık.
Hadi çık dışarıya
Tut yakamdan silkele beni, kendime getir.
Ama ben,
Yine de ne gider,
Ne de kendime gelirim
Belki de sohbet ederiz biraz kapı önünde
Işıklar sönünceye kadar.
Belki baharı bekleriz,
Kıştan sonra beraberce, sıkılmadan
Kaçırmadan gözlerimizi bakışırız saatlerce
Gitme, hadi kal bende
Ben sende, sen bende
Özgür bırakalım bedenlerimizi
Ne halleri varsa görsünler, utanmadan.
Karışmayalım saatlece
Nefes nefese.

(2008)