Nefes kadar yakındı sanki.
Dolaşır, can verirdi ruhuma.
Dilim anlatamazdı onu.
Kelimeler hiç yetmedi..
Gözleri vardı.
Bazen güneş gibi ışık saçar,
bazen şelale misali ağlardı bizim için.
Mevsimlik ömrü doldu
ve soldu bir çiçek gibi,
açmaya bir sonraki bahara.
Kayıt Tarihi : 26.9.2011 18:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!