Nefes Kadar İhtiyaç Senin Sevgin

Hasretinden göz pınarlarım kurur,
Çöle dönmüş toprakların,
Yaz yağmurunu beklediği gibi
Sevgini, kokunu, sıcaklığını özledim...

Bak! kokluyorum seni çekiyorum içime
Yaşamak için nefes alır gibi.
Nefes kadar ihtiyaç senin sevgin.

Kırçiçeğimi kokluyorum, gözlüyorum...
Bana gelince, çöldeyim sanki!
Umut denizi gibi görünüyor her taraf,
Göz yanılması mı desem,
Serap mı görüyorum desem,
Yok yok!
Yine hasretten damarlarım depreşti,
Hasret ateşiyle titriyorum
Seni hissediyorum yine.

Resminin karşısında dalmışım, sevgilim.
Seni düşlüyorum yine.

Uzaklardan alıp başımı gelemiyorum bir türlü.
Umut, nasıl fakirin ekmeğiyse,
Benim de umutlarım, hayallerim, çok uzaklarda....

28 Nisan 2003 Ankara