Nefes(iz) dim Şiiri - Hasan Hüseyin Beydil

bilirim ey sevgili...
yaranamadım sana
tıpkı kimseye yaranamadığım gibi

ne çok attım kendimi uçurumlarına
kaç defa kafa üstü çakıldım
sayısını bilemez oldum...

yandım, yakıldım, küllerimi savurdun
kaç defa tekrarladı, bu döngü
bir kere olsun umurunda olmadı,
yanıp yanıp küllenişim...

ölümüne sevmek mi...
yaşarken soluk soluğa
kaç defa öldüm öldüm, dirildim
bir kere olsun umrunda olmadı,
yaşamadan ölümlerimi...

değerlerin en değerlisi kılmıştım oysa
ne al(tın) , ne de elma(s)
tanrıçalığının değerine denk gelebilirdi,
sense lime lime olmamı istedin,
kan revan içinde kalmamı istedin,
parça parça olmamı istedin,
nankör müydün elbette hayır,
çünkü yetmezdi, seni tanımlamaya...

şimdiler de yalnızdım
ve belki yaşıyordum
sayende nefes(iz) dim...

11.11.2018