Nefes Isırmaları Şiiri - Mehtap Calgıc

kapattığımız gibi açılmazdı hiçbir şey

kapılar, konular, algılar..

ve zamanın gülü üzerine solan

anne çeyizinden kalma o çiçekli perdeler

yaşardık ışıltısı kalırdı

üzüntümüz hep kendi bahçemizdeydi

masamızın üzerindeki böğürtlen lekesi ve

birkaç meyve ağacıyla beraber

büyük acılardan sonra

boş bir göğüs kazanan resmi duygular gelirdi

gölgelerin gölgelerinin gölgesi

korkmayalım diye iki elimizle tutardık kendimizi

nefesimizi çeviremezdik içimizde

ve tanrı’ya sırtımızı döndüğümüz doğruydu

inanmadığımızdan değil

okşaması içindi ellerimizin uzanamadığı yerleri

havva’nın yanında lilith’i