Nefes hicran ile derdest olunca!

Ey dert, sen ne sahipsiz bir kadısın
Bazen acı ve bazen hicranın tadısın
Nite sinelerin serzenişlerinde nazsın
Evet, halimin eleminde aşkı anarsın

Ömür hazanı resmedip nefsi yâd etse
Yar, kederimden habersiz niyaza erse
Gönlüm vuslat için dilense aşka erişse
Söz kalbimden öz, ruhum hale şahitse

Ne çare ki vakit takate yetmiyor, eriyor
Haz toprağa hasret suyu bana anlatıyor
Şevkte hüzün nezaretinde ziyaret ediyor
Kim aşkı hakkıyla zikrediyor, zevk biliyor

Artık giden gelmiyor, gözler fersiz görüyor
Nefes kimden himmet bekliyor, sefilleşiyor
Şimdi, anılar tazelenip yüreğim burkuluyor
Kalbimde sayfaları içinde ömrünü tüketiyor

Ey rabbim ne söylesem bir artık fayda olmaz
Gençliğim gitti elden, takatim şevke ulaşmaz
Kim serzenişiyle sana iltica etse aşka erişmez
Derdin sızısı da dinmez aşk çilesiz yâd edilmez

Şimdi nereye baksam hissiyatım sancıyla ağıtta
Zamanda bir vakitler tevdi edilenleri hatırlatınca
Ruhum bir bir başlıyor hesabın bariz sancılarıyla
Kalbim ne kadar haşyetin bağrında yaşıyor hakla

Ey nefsimin sahibi, iradem neden boşluk arasında
Tercihler duyguların buğusunda ve aklım suskunsa
Şimdi kime ne söylerim sefilliğim böyle ayan olunca
Gözler katreyi bıraksa da, aşk hesabım ne olacaksa