Nefes Almak Şiiri - Sakli Kentim

yaşamak sadece nefes almakmı
yoksa.....
ayağını vuran ayakkabıya küfretmek
sabah camı actıgında günesi gördüğünde neselenmek
Yağmurda yürüken ıslanırken
gökten düsen yagmur damlacıklarını
sevdiğinin busesi kabul etmek
sahildeki çay bahcesinde yarı sıcak cay içmek
kapıyı caldıgında aksam gülen bir yüzün karsılaması
heycanla nefes almadan konusurken karsındaki
tebessüm ederek ama hayranlıkla dinlemek karsındakini
sonra...
habersizce sarıılmak sevdiğine
deli gibi sevişmek futursuzca
saclarını oksamak yanındayken bile özlemle
her nefes alışında kokusunu çekmek içine sevdiğnin
sevmek aynı zamanda herseyi herkesi
ya aşk

delirmektir.
sesini duydugunda ellerinin titremesidir
heyecanlanmaktır.
meğer severken kaybetmekmiş aşk

sevmek

bağlanmaktır

iki kişinin tek olmasıdır

uzun zamandır nefes alıyorum
adına yasamak dedıklerı ama yasamak olmayan
hıc heyecanlanmıyorum ellerımde tıtremıyor
tek olmadım uzun zamandır cunku ıkı kısı olmadım kı

oldum zannettım
sadece
heyecanlandım ellerımınde tıtredıgı oldu
hele beklerken karsıdan geldıgını gorunce
sacları uzundu sıyah ıle kestne arası
haberım olmadan konduruverdımı busesını
ıcım bır tuhaf olur
tıtrerdım
sımdı ne ayagımı ayaykkabı vuruyor
ne cayın sıcaklıgı ılgınldıryor
ne gunesın dogusu
nede yagmur damlaları
eh
yasamak ta nefes almak olduguna göre

kumdan kaleler yapmaksa denizkenarında yaşamak
dalganın hesabı yapılmaz