Nefes Alışında Hisset Yaşamı

Örnek bir çocuk gibi
Dışında durdum hayatın!
İdealin peşinden vazgeçen
korkak,olmadım.
Kendi geçmişini yiyen
Zaman timsahını,sevemedim.
Gözyaşlarında boğulan iğrençlikte,
Yarınların dışsallığında
Sadece “ben” de kalamadım! !
Yağmur ormanlarında kaybolan
Güz.
Yüreğimin sığlığında neden büyüdün? !
Oysa:
Mutsuzluk yazgısına direnişti
Yaşam öyküm.
Kötülüğünde boğulan gecede,
Yaya kalmış aşkım,
Fesleğen inadında kokmalısın.
Altı milyarda çoğalan yalnızlığım;
İnce bir dokunuşla sevgiye,
Ilık bir ses tonuyla nefeste
Sönmeli.
Serüvenim orda bitmeli.
Çocukluğum orda!
Orda girmeliyim içine,
Hayatın!